Een tochtje vol verrassingen
Om even na half elf vertrokken we uit Hilversum met een zachte bries in de rug. In Laren (nh) dreigden we even de weg kwijt te raken, maar daar stonden we plots oog in oog met Pastoor Driessens die ons trachtte de monumentale RK kerk binnen te lokken (zie foto links).
Gelukkig was de Hoogmis al bijna tot een hemels Hoogtepunt genaderd, zodat wij de karretjes nog net bijtijds konden omdraaien voor een ritje met onzekere bestemming.
De afslag Eemnes lieten wij wijselijk rechts liggen, waardoor we ons al snel op de weg richting Blaricum bevonden. Binnen no time bereikten we de gemeentegrens van het zonovergoten dorpje (zie foto rechtsboven). Dat de hartelijke familie Zadelhoff ons nu in Eemnes tevergeefs stond op te wachten, ontschoot ons helaas volledig.
Niets leek een prachtige fietstocht nog in de weg te kunnen staan ...
Wij voelen ons behoorlijk in de zeik gezet, dat mogen jullie wel weten!
De godganse zondag stonden we naar jullie uit te kijken, maar wie we ook zagen passeren, NIET die duivelse "tourguys".
Wel allerlei spotief geklede senioren, al dan niet met triathlonstuur of andere overbodige attributen. En onderwijl vergaten wij ook nog te eten, zodat oma Zadelhoff (92) tot overmaat van ramp getroffen werd door hongerklop en appelflauwte. En jullie met je luie reet maar lekker op een terrasje zitten in de haven van Huizen bij Cafe Restaurant De Haven van Huizen (bezoek ook hun website www.haven-van-huizen.nl).
De heren worden weer hartelijk bedankt!
Ben al weer bijna de oude, hoor.
Het kwam waarschijnlijk door die nieuwe medicijnen die dr. Rebel me heeft voorgeschreven vanwege mijn aanhoudende maagklachten, die ik overigens zonder klagen draag sinds de Paasdagen, toen mijn jongste kleindochter de familie "tracteerde" op een originele appeltaart uit eigen tuin en keuken. Ze wordt nog hartelijk bedankt!!!
Goed om te lezen dat u weer de "oude" bent, Mevrouw Zadelhoff. Ik hoorde het hele verhaal net van dokter Rebel (heeft ook een gele Leon). Het komt allemaal door die flauwe grappen van die fietsers. Niet zo leuk allemaal. Doe maar de groeten aan uw man. Mocht hij dit jaar nog meer dan 50.000 kilometers rijden dan verzorgen wij een gratis APK'tje voor hem !!!
doei !
Die twee mafkezen zaten zondagmiddag op het terras van Bar Eetcafe Boulevard in Almere Haven. Aan het tafeltje naast ons.
Me moeder zei nog tegen me vader: "Die gosers hebben hier niks te zoeken. Ze hebben geeneens tatouaties." En toen wou me vader gelijk met ze op de vuist, maar toen heb me moeder maar gauw een extra patat voor me vader besteld. Plus een fluitje, omdat je zo'n vreeslijke dorst krijgt anders.
Doei, Deejay.
Jij moet met je vieze tengels van de computer afblijven, Deejay.
Of wil je soms dat ik t aan je vader vertelt? Je weet dat ie heel erg losse handjes heb, dus maak dat je wegkom. Begrepen?!
Je moeder.
Mijne heren,
Het is met grote belangstelling dat ik uw reisverslagen lees. Mochten er maar meer van deze koene, onversaagde mannen in ons land zijn, dan zouden de problemen snel zijn opgelost, zo zei ik tegen mijn ministers. Ook tegen mijn vrouw, thuis met een knipoog wel De Première genoemd, dit zijn kerels waar ons vaderland trots op kan zijn. Het is jammer dat tijdens Prinsjesdag mij de tijd ontbrak, anders zou ik u zeker een plaats in mijn redevoering hebben gegeven. WANT ONS KARWEI IS NOG NIET AF! Ik zal u tijdens mijn wekelijkse kerkdienst zeker in mijn gebeden gedenken want het kan niet anders of uw rotsvaste vertrouwen berust ook bij de Here Here.
Mijne heren,
Na een onrustige nacht, dromend van de grote mannen van deze wereld (kent u de foto nog waarop ik naast de grote man van Italie, signore Berlusconi sta op een van zijn landgoederen?) en het verlangen naar een eenvoudig bestaan, koutend met een eenvoudige landman, of zoals u, er op uit trekkend met een krentenbol en een glas karnemelk, ben ik heden toch weer gesterkt in mijn door de Here ingegeven overtuiging dat ik op de goede weg ben: Een eredoctoraat aan de universiteit van Boedapest. Ik zei nog tegen mijn vrouw die ik, zoals u weet, schertsend De Première noem (guit en schalk die ik ben) ik zei dus: onze gristelijke waarden zijn universeel, ik moet doorgaan op het van Bovenaf aangewezen pad. Helaas, heren, kan ik me dus nog niet bij u voegen. HET KARWEI MOET EERST AF. Ik wens u Gods zegen op uw ondoorgrondelijke wegen. Jan-Peter.
Mijne heren,
Na alle commoties en tumult tijdens de algemene beschouwingen, voorz. Witglas is soms wel te streng voor het klasje dat door de kiezers is gekozen, heb ik gelukkig weer tijd om uw avonturen te lezen en mijn wederwaardigheden aan u door te geven. Jaloers op u mag ik niet zijn, want dat is een eigenschap die de Here Here niet toestaat. Laat ik dus maar zeggen dat ik graag in uw midden zou vertoeven. Jaloezie heeft mijn collega Veerman (van eenvoudige komaf, zoals zijn naam al aangeeft) de laatste tijd ondervonden. Wat is nou 160.000 euro subsidie als je het land dient. Zijn website L.D.France staat voor een ieder open. Ook de website van de landbouwsubsidies: www.minlnv.nl is toegankelijk. Nee, wij hebben niets te verbergen, we werken hard en de zegen van Bovenaf rust zeker op onze arbeid. Nogmaals heren, houdt goede moed ende versaagt niet. God zal het u lonen.
Jan-Peter
Mijne heren,
Reeds enige dagen mis ik de verslagen van uw vermetele fietstocht. Het kan toch niet zo zoijn dat gij de moed reeds hebt opgegeven? Na mijn zware regeringstaak spoed ik mij thuis naar de computermachine om uw relaas deelachtig te worden maar ik word de laatste dagen voortdurend teleurgesteld. Ik verbind mijn taak aan de uwe en vraag me dan af: heeft het nog zin om door te gaan als deze koene ridders er ook al het bijltje bij neergooien? Heren ende despereert niet, waar anderen stoppen moet gij doorgaan en de voeling met het volk behouden. Ik vertrouw op een spoedig verslag uwerzijds.
Jan-Peter