De wederopstanding des vlezes

Het is jammer dat het dit jaar zo koud blijft, want in het voorjaar als de zon lekker schijnt begint alles te groeien, te bloeien en te kriebelen. Het is tenslotte het seizoen van de vruchtbaarheid. Een vernieuwing van het leven. Ook deze non dacht er zo over. Ze zag om zich heen in het klooster allemaal ouwe koppen (grijs haar zag ze niet, want ze waren allemaal kaal geschoren). En als verloofde van Jezus, ten teken waarvan zij een verlovingsring droeg, net als alle andere nonnen, besloot ze de knuppel maar eens in het hoenderhok te gooien en hem bij de wederopstanding des vlezes (hetgeen mooi uitkwam) uit te dagen het vruchtbaarheidsbeginsel maar eens toe te passen: Hoewel hij vele dingen aan zijn hoofd had en de hele aardkloot rond moest sjezen vond hij haar wel een lekker mokkeltje en dacht
dat een lekker nummertje na zo'n lange onthouding toch helemaal geen kwaad kon. Hij moest echter wel uitkijken want de paus had voorbehoedsmiddelen verboden dus voor het zingen de kerk uit. Maar ja door al dat gedoe om hem heen was hij wat traag in zijn bewegingen geworden en deze gevleugelde woorden kwamen bij hem op: te laat, te laat, sprak Winnetou, het zaad is al naar binnen toe. Hij beloofde haar na een paar maanden weer eens op te komen zoeken. Na maandenlang rondgereisd te hebben constateerde hij "dat het niet goed was".

Hij ontstak in woede:


en besloot zijn vader daarop eens aan te spreken en hem te vragen waarom er zoveel ellende op deze door hem geschapen wereld was. Waarom er mensen in rijkdom leven (vaak heel gelovig) en anderen in bittere armoe. Waarom er zoveel gemoord, verkracht, vernietigd en gelogen wordt. Maar de ouwe heer was op dat moment niet thuis zodat we moeten wachten op een volgende gelegenheid.