Verdeurie, wat leuk!

Lieve mensen in het land,

In het kader van de naderende Gemeenteraadsverkiezingen zal ik mij per fiets deur het land veurtbewegen om stemmen te winnen veur onze partij, D'66.

Maar laat ik mij eerst ff veurstellen. Ik ben gebeuren in 1937 in Zwolle en kan mij van die eerste kinderjaren - zo vlak veur de eurlog - niet al te veel meer herinneren. Eigenlijk kan ik mij ook van de jaren daarna bijna niets meer veur de geest halen. Gudzijdank heeft mijn vrouwtje Jantien nog wel een goed geheugen. Zo heurde ik vanmurgen van haar dat wij maar liefst twee schatten van kinderen hebben. Onze zeun heet Marius en doet iets in de bankwereld en onze duchter is naar mij vernoemd: het meiske heet Laurentien, of eigenlijk Petra Laurentien, maar dat Petra hebben we ooit maar weggelaten. Als ik mijn vrouw moet geleuven, is onze duchter gelukkig gehuwd met Prins Constantijn, waardeur Koningin Beatrix de scheunmoeder van onze is Laurentien is gewurden en die Constantijn dus mijn scheunzeun schijnt te zijn. Van de huwelijksplechtigheid kan ik mij echt niets meer herinneren, maar er bestaan feuteu's van. Dat zegt Jantien althans. Maar goed, binnenkurt, als het wat minder koud is, zal ik dus op de fiets stappen om U allen perseunlijk de hand te schudden. Verdeurie, het is al weer laat, dus ga ik maar gauw naar de echtelijke sponde, waar Jantien al op mij ligt te wachten, heup ik.