Toenemende dreiging door Pascal !

De toenemende dreiging van Pascal in onze richting maakt een steeds scherpere samenwerking tussen ons en de landelijke terrorismebestrijder noodzakelijk. Om deze samenwerking te verbeteren en te coördineren, is de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) benoemd en via deze link kunt u dus naar het weblog van ons (geheime) derde peddelmaatje. Zijn naam moet helaas geheim blijven, maar neem maar aan dat hij er in het verleden goed heeft bijgez(sch)eten. Tjibbe Joustra heette hij vroeger. Jammer genoeg moeten we nu de puntjes op de I gaan zetten en wat meer aan onze veiligheid gaan doen. Samen met Jibbe hebben we besloten om deze keer wel te kiezen voor publieke bewustwording ! Dus vanaf nu publiceren we pas NADAT we ergens geweest zijn. Zodoende blijven we ook de Zadelhoffjes een slag voor. Wederom een win/win situatie voor ons vertrappende duo !

Pascal Z. is de naam

Beste vrienden en familie,
Ik ben een totaal nieuw leven begonnen hier in Duitsland, dat ziet je wel aan mijn gezicht, hoopt ik.
Binnenkort komt ik terug naar Nederland en hoopt dan jullie allen in mijn armen te mogen sluiten,
liefs,
Pascal Z.

Hij lust ons rauw!

Binnen een week stond ie voor de deur: een zekere Pascal, de vriend van Suzy Vilster, de serveerster van De Happerij in Kerklaan (Loenen), die weigerde te poseren voor een foto ten behoeve van ons weblog. En nu is het ook nog continu aan het regenen. Zo komt er nooit meer iets van peddelen, vrezen wij.

Alle wegen leiden naar De Happerij

Na urenlange omzwervingen door de wijde omgeving van Hilversum, waarbij we weer oog in oog stonden met allerlei verrassende natuurverschijnselen (waarover later meer), kwamen we kort voor zonsondergang toch weer uit voor de deur van Zevensterrenrestaurant De Happerij bij Loenen aan de Vecht. Ook een bezoek aan de website www.dehapperij.nl is zeer de moeite waard, al gaat er natuurlijk niets boven een avondje steengrillen in de gemoedelijke entourage van dit etablissement zelf. Vandaag beperkten we ons tot een klein voorgerechtje, dat we bestelden bij één van de drie zusjes die deze eerste klas eettent zo voortreffelijk weten te runnen. Maar deze (links) WILDE NIET OP DE FOTO! Jammer.

EEN NIEUW AVONTUUR

Ondanks de weinig goeds voorspellende weersverwachtingen stappen onze jongens ook op 11 september (!) weer op de fiets. Vandaag voert de reis naar het westen. Eerst maar eens via Ankeveen en Nederhorst-den-berg richting Weesp. En dan zien we wel weer verder, luidt het motto. Donkere wolken pakken zich samen boven het dapper voortpeddelende duo, maar dat mag de pret niet drukken. Diep in hun hart weten zij dat er altijd wel een vriendelijke boer of boerin zal zijn die hen tijdens noodweer een plaats om te schuilen zal aanbieden. Of een gezellige bekende Nederlander die daar somewhere in the middle of nowhere een afgelegen hoeve op de kop heeft weten te tikken. Waar de Fiscus nog geen beslag op heeft kunnen leggen. En waar de immer op de loer liggende Boulevardpers nog geen weet van heeft. Heerlijk, die zondagse rust zo vlakbij het bruisende Amsterdam!

Schoonste gemeente van Nederland

Mijne "heren",

Onlangs, ik meen dat het zondag jl. was, zag ik u beiden peddelen in en bij ons aller strandparadijs Almere Haven.

Kort daarna heeft onze plaatselijke politie u gesignaleerd in het unieke natuurgebied, de Almeerderhout.

So far so good, MAAR: wie schetst mijn verbazing, toen ik uw verslag op uw blog las! Niets, maar dan ook werkelijk HELEMAAL NIETS over de prachtige flora in onze polder. Hebt u soms de ogen in uw broekzakken, heren?

Neem nu bijvoorbeeld onze "dikste populier van Almere - 100m". Daar had u toch best even voor kunnen omrijden, toch? Sorry, maar als dat u al te veel moeite is, waar doen we het dan allemaal voor? Graag of niet, zeg ik dan.

Onze strijd voor het verwerven van het predicaat "Schoonste Gemeente van Nederland" gaat evenwel onverminderd voort. En dat is waar het allemaal om draait!

Gegroet, Annemarie.(bekijken jullie hier maar m'n CV !)

Ook dat nog!

Nou, daar stonden we dan. Op de top van de roemruchte Tafelberg. Al onze proviand hadden we al geruime tijd daarvoor opgepeuzeld. Ook de bidons met koel, helder kraanwater waren al schoon leeg. "Nu maar eens even lekker zitten op een terrasje onder het genot van een drankje en een hapje," zeiden we tegen elkaar.
BLEKEN ALLE TAFELTJES OP DE TAFELBERG BEZET TE ZIJN! En dat durft zich TAFELberg te noemen!!! En dan was er ook nog een ober die ons weigerde te bedienen aan een tafeltje IN het cafe-restaurant: "We bedienen alleen buiten en daar hebben we het al veel te druk mee," snauwde de man ons bepaald niet vriendelijk toe.
Later nog dezelfde dag (gisteren, woensdag 31 augustus) vlogen we terug naar ons vertrouwde kikkerlandje. Een bezoek aan DEZE BALLENTENT zullen we nooit meer brengen. Wat een nare mensen daar in het verre zuiden van Afrika!
Voortaan peddelen we weer gewoon door Gooi- en Vechtstreek.
Nogmaals, bij die Tafelberg zien ze ons echt never nooit meer ...

Ver van huis !

Na talloze omzwervingen door de prachtige Gooi- en Vechtstreek vonden we het tijd worden om onze horizon eens te verbreden.

Om de lat niet direct al te hoog te leggen besloten we het vliegtuig te nemen naar een ander continent.

Uiteraard gingen onze karretjes mee naar Afrika.

Daar aangekomen (zie ook het uiterst hartelijke ontvangstbericht in de aankomsthal) rees een prachtige heuvel voor ons op: die zouden we wel eens even gaan beklimmen! We hadden twee flesjes drinken en elk een krentenbol in de fietstas, dus van dorst of honger zouden we niet hoeven om te komen. Dat dachten wij ...